Οι φοιτητικές εκλογές δεν έχουν καμία σχέση
με τις βουλευτικές. Ή καλύτερα, η μόνη σχέση που έχουν είναι ότι ψηφίζεις σε
παραβάν, και ότι υπάρχουν ψηφοδέλτια. Κατά τα άλλα, οι φοιτητικές εκλογές δεν
είναι εκλογές που ορίζουν ποιος θα κυβερνήσει τη σχολή ή το πανεπιστήμιο ή κάτι
τέτοιο. Είναι εκλογές που αποτυπώνουν τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης μέσα σε
ένα σύλλογο φοιτητών και σε όλο το φοιτητικό σώμα. Οι φοιτητικοί σύλλογοι και
τα όργανά τους δεν φτιάχτηκαν από το κράτος, αλλά από τους φοιτητές, και άρα
δεν υπάρχουν για να εκλέγουν αντιπροσώπους στο Δ.Σ. του συλλόγου ή στο τμήμα,
αλλά για να μπορούν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των φοιτητών.
Έτσι λοιπόν οι παρατάξεις με τον έναν οι με
τον άλλο τρόπο προσπαθούν να εκφράσουν τους φοιτητές. Έχουμε
όμως για πολλούς από αυτούς αρκετά ράμματα για την γούνα τους:
● Η
μπλε πουλάδα, η ΔΑΠ: Η ΔΑΠ όλη την προηγούμενη χρονιά
ήταν άφαντη, ακόμα και από τις συνελεύσεις του συλλόγου, κάτι το οποίο όμως δεν
μας είναι πρωτότυπο. Η ΔΑΠ είναι ο κύριος εκφραστής της αποπολιτικοποίησης και
του ατομικού δρόμου μέσα στην σχολή. Προσπαθεί κάθε χρόνο να βγει πρώτη στις
φοιτητικές εκλογές μέσα από τα παρτάκια και τα κεράσματα, μέσα από τις
σημειώσεις που δίνει στους «δικούς της». Στην συνέχεια ένα στέλεχος της ΔΑΠ
μπορεί να έχει ακόμα καλύτερη κομματική καριέρα, να πάει μέσω της ΟΝΝΕΔ για την
Νέα Δημοκρατία και το όνειρο του βουλευτή ίσως να γίνει και κάποια στιγμή
πραγματικότητα. Ακόμα
η ΔΑΠ είναι αυτή που τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια προσπαθεί να βάλει
εμπόδια στην ανάπτυξη των φοιτητικών κινημάτων, που διεκδικούν με μαζικό και
ριζοσπαστικό τρόπο την υπεράσπιση των φοιτητών και των μελλοντικών εργαζομένων. Επίσης
είναι ο καλύτερος πυλώνας για τις εκάστοτε κυβερνήσεις εντός των φοιτητικών
συλλόγων, έτσι ώστε να περνάνε οι διάφοροι νόμοι που καταστρέφουν την
καθημερινότητα των φοιτητών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα
των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που οι ΔΑΠιτες μαζί με μπράβους έδειραν τους φοιτητές που
προσπάθησαν να μπλοκάρουν την εφαρμογή των συμβουλίων διοίκησης και τα
συμβούλια προφανώς συγκροτήθηκαν.
● Η
ΠΑΣΠ ;;;;: Η
ΠΑΣΠ τον τελευταίο καιρό είναι ανύπαρκτη και στην σχολή μας αλλά και σε
ολόκληρο το πανεπιστήμιο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως γιατί
το ΠΑΣΟΚ πήρε μόλις 13% και πήρε η μπάλα και την ΠΑΣΠ; Μήπως τελικά η ΠΑΣΠ δεν
είναι ανεξάρτητη από το ΠΑΣΟΚ και πήρε την κατιούσα όπως και ο πολιτικός της
φορέας; Νομίζουμε
ότι οποιαδήποτε άλλη κριτική περιττεύει.
● Πανσπουδαστική,
ΜΑΣ, ΚΝΕ: Η
ΚΝΕ αν και αριστερή παράταξη ( ή κομμουνιστική όπως λένε οι ίδιοι) δεν
προσπαθεί και δεν έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό τίποτα για την υπεράσπιση των
συμφερόντων των φοιτητών σε επίπεδο σχολής. Αντίθετα μεταθέτει τα ερωτήματα
εκτός της καθημερινότητάς μας, στην ενδυνάμωση του ΚΚΕ, στην λαϊκή εξουσία/
λαϊκή οικονομία και αναλώνεται σε μία διαμαρτυρία και γκρίνια σε σχέση με τα
ζητήματα που προκύπτουν. Εμείς αντίθετα από αυτό πιστεύουμε ότι
μόνο με την συλλογική πολιτική πρακτική για τα ζητήματα που μας απασχολούν και
ενάντια σε αυτούς που μας πλήττουν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά
μας.
● Αριστερή
Ενότητα: Όπως
το λέει και το όνομά της βασικό μέλημα της Αριστερής Ενότητας είναι η επίκληση
στην ενότητα της Αριστεράς. Εξαρχής πιστεύουμε ότι η πολυδιάσπαση της αριστεράς
είναι κάτι το ιδιαίτερα αρνητικό και θα πρέπει οι αριστερές δυνάμεις να
επιδιώκουν διαδικασίες σύγκλησης. Όμως τάσεις ενότητας στην αριστερά συμβαίνουν
όταν μπορούμε να βγαίνουν κινητοποιήσεις νικηφόρες που να αποδεικνύουν ότι
μπορούν τα αιτήματά μας να κερδίζουν στην πράξη, να επιβεβαιώνεται ή να
απορρίπτετε η μία ή η άλλη αντίληψη. Όταν όμως όλα αυτά μένουν στα λόγια και
η Αριστερή Ενότητα δεν έχει ποτέ προσπαθήσει να υπερασπιστεί ως πρωτοπορία τα
συμφέροντα των φοιτητών, είτε στο κίνημα είτε με μαζικές παραστάσεις στην
σχολή, όλα τα παραπάνω πέφτουν στο κενό.
● Αντίλογος: Αν
και είναι η πιο κοντινή στην αντίληψή μας δύναμη εντός του συλλόγου, δεν
μπορούμε να μην αναφέρουμε κάποια ζητήματα διαφωνίας. Πρώτον ο Αντίλογος
λειτουργεί περισσότερο με όρους εκπροσώπησης και ανάθεσης των φοιτητών, παρά
προσπαθεί να εμπλέξει μαζικά τους φοιτητές στις διαδικασίες διεκδίκησης των
συμφερόντων τους (όπως στην Γ.Σ. τμήματος για την εξεταστική και στην
μαζική παράσταση για τον προγραμματισμό που ήρθε δια αντιπροσωπίας.).
Δεύτερον οι φοιτητικές εκλογές δείχνουν μία προσπάθεια που έχουν κάνει οι
δυνάμεις εντός του συλλόγου όλη την χρονιά και δεν είναι μία μάχη όπως στις
βουλευτικές (ακόμα και αν συμφωνείς περισσότερο με κάποιον άλλο ψήφισε Αντίλογο
για να μην πάρει τον σύλλογο η κακιά δεξιά). Ακόμα και αν ανάγεται σε αυτό το
ερώτημα όμως, τότε
ας μας πει ο Αντίλογος γιατί δεν δέχτηκε να κάνουμε ενιαίο εκλογικό κατέβασμα
όπως του είχαμε προτείνει, που τότε θα βγαίναμε σίγουρα πρώτοι στην σχολή;
Εμείς ως ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ πιστεύουμε ότι οι
φοιτητικές εκλογές δεν υπάρχουν ούτε για να γίνει κάποιος πρόεδρος της σχολής
με το να βγει πρώτος στις εκλογές, ούτε για να βάλει κάποιος το όνομά του στο
ΔΣ (έτσι και αλλιώς είμαστε και οι μόνοι που δεν υπογράφουμε ως άτομα, αλλά με
το όνομα του σχήματος). Αντίθετα πιστεύουμε ότι οι φοιτητικές
εκλογές πρέπει και μπορούν να ενισχύσουν τις δυνάμεις που προσπαθούν να
υπερασπιστούν στην πράξη τα συμφέροντα των φοιτητών, έτσι ώστε να έχουν την
δύναμη και την νομιμοποίηση να κάνουν ακόμα περισσότερα (όπως κάναμε με την
διπλή εξεταστική του Φλεβάρη και με το μάθημα του προγραμματισμού.), και να
αποδυναμώσουν αυτούς που με το να προωθούν τον ατομικό δρόμο, να τα βρίσκουν με
τους μεγαλοκαθηγητές και να είναι τα τσιράκια του υπουργείου προσπαθούν να
διαλύσουν το μέλλον μας.
