Μετά την κατάληψη εγκαταλελειμμένου χώρου μέσα στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών από την πολιτική συλλογικότητα Αντίλογος, προέκυψαν μια σειρά από αντιδράσεις από το καθηγητικό μπλοκ κυρίως, αλλά και από φοιτητικές παρατάξεις, για το κατά πόσο έχει κάποιος πολιτικός χώρος δικαίωμα να καταλαμβάνει χώρους και να τους κάνει στέκια του.
Ενδεικτικό αυτών των αντιδράσεων ήταν αρχικά ένα χαφιέδικο ανυπόγραφο κείμενο που μόνο στόχο είχε το «δόσιμο» του Αντιλόγου και των φοιτητών που τον στηρίζουν στο καθηγητικό μπλοκ. Η κινητοποίηση του πρύτανη αλλά και ενός αντιδραστικού κομματιού του καθηγητικού μπλοκ στο να μας απειλήσει έξω από το στέκι μας. Η κινητοποίηση της πρυτανικής αρχής και της συνδιοίκησης στους Μηχανολόγους στο να βγουν μια σειρά από αποφάσεις (σύγκλητος, Δ.Σ. τμήματος ΜΗΧ/ΜΗΧ) που αποκαλούσαν την κίνηση αυτή ως κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, ως διάρρηξη γραφείου που νομιμοποιεί την κυβερνητική πολιτική και τη Διαμαντοπούλου στο να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους για το Πανεπιστήμιο και που ταυτόχρονα απειλούσε πως θα χρησιμοποιήσουν «κάθε νόμιμο μέσο» για να φύγουν οι καταληψίες από το συγκεκριμένο χώρο. Κάτι το οποίο υλοποιήθηκε με «διάρρηξη» του συγκεκριμένου χώρου και αλλαγή της πόρτας (από ξύλινη σε μασίφ σίδερο) και αλλαγή κλειδαριάς, χωρίς καν αυτό να γίνει ενώπιων του συλλόγου, αλλά μέσα στο πρώτο σαββατοκύριακο των εκλογών, χωρίς καν να έχει διεξαχθεί γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών, που θα συζητούσε και για τις καταλήψεις χώρων και για τα στέκια παρατάξεων, παρόλο που κάτι τέτοιο είχε ζητηθεί και από την ίδια την Πρυτανική αρχή.
Για εμάς η συγκεκριμένη κατάληψη δεν αποτελεί με κανένα τρόπο κατάλυση του Ακαδημαϊκού Ασύλου. Ζήτημα κατάλυσής του, τίθεται μόνο από τις κυβερνήσεις με τα νομοθετήματά τους, τίθεται μόνο από την εισβολή κρατικών (δυνάμεις καταστολής) ή παρακρατικών (φασιστικές ομάδες, ασφάλεια) μηχανισμών και όχι από την πολιτική και συνδικαλιστική λειτουργία αριστερών πολιτικών συλλογικοτήτων. Ούτως ή άλλως το ίδιο το άσυλο οφείλει την ύπαρξή του στον αγώνα των φοιτητών και των εργαζομένων για την κατάκτηση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και της ελεύθερης διεξαγωγής πολιτικών διαδικασιών και πρακτικών. Άρα τέτοιου είδους κινήσεις νομιμοποιούν στο έπακρο την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, καθιστούν την διεξαγωγή πολιτικής αναπόσπαστο κομμάτι των Πανεπιστημιακών χώρων και βάζουν κόκκινες γραμμές στις διαθέσεις για κατάλυση του Ασύλου όπως αυτή επιχειρείται (με φυσικό ή και με νομοθετικό τρόπο).
Οι καταλήψεις χώρων και γενικά η δημιουργία στεκιών των παρατάξεων, είναι πρακτικές που αντιπαρατίθενται στις κατευθύνσεις των Κυβερνήσεων, που κινούνται σε αντίρροπη κατεύθυνση από την επιδίωξη του Υπουργείου και του καθηγητικού μπλοκ για μετατροπή του Πανεπιστημίου σε έναν αποστειρωμένο «ναό της Γνώσης», όπου δεν θα χωράει καμιά συζήτηση για τα συλλογικά συμφέροντα των φοιτητών για την καθημερινότητά τους στις σχολές, για την εργασιακή τους προοπτική και την επαγγελματική τους κατοχύρωση μέσω του πτυχίου. Κινήσεις όπως και η κατάληψη του συγκεκριμένου χώρου στους Μηχανολόγους, νομιμοποιούν την ύπαρξη της πολιτικής, υλοποιούν τον πολιτικό χρωματισμό του πανεπιστημίου, νομιμοποιούν το μέσο που θα φέρει τους φοιτητές να μπορούν να διαπραγματευτούν συλλογικά ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς, δηλαδή την διεξαγωγή της πολιτικής, και άρα παίζουν πραγματικό ρόλο αναχώματος στα αντιλαϊκά μέτρα της Κυβέρνησης.
Αντίθετα η βίαιη καταστροφή ενός τέτοιου κατειλημμένου χώρου που έκλεινε 3 βδομάδες λειτουργίας, που δεν έγινε αντιπαραθετικά με κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς δεν χρησιμοποιούταν για 3 χρόνια, με την ταυτόχρονη καταστροφή του έντυπου υλικού που είχε μέσα, θεωρούμε ότι αυτή αποτελεί μια κίνηση κατάλυσης του Ασύλου, καθώς κινείται σε έναν άξονα παραδειγματικής τιμωρίας της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και νομιμοποιεί αντίστοιχες κρατικές παρεμβάσεις σε καταλήψεις τα προηγούμενα χρόνια αλλά και δείχνει το δρόμο σε όποιον επίδοξο συνεχιστή τους.
Φ.Σ. ΜΗΧ/ΜΗΧ
