Οι προεδρικές εκλογές με βάση το νόμο της Γιαννάκου γίνονται με καθολική ψηφοφορία των φοιτητών σε αντίθεση με παλιότερα όπου δικαίωμα ψήφου είχαν συγκεκριμένοι εκπρόσωποι του φοιτητικού συλλόγου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μιλάμε για μια δημοκρατική τομή που υπήρχε μέσα στο νόμο πλαίσιο. Κάτι τέτοιο όμως είναι αναληθές και αποπροσανατολιστικό, όπως και όλα τα επιχειρήματα του Υπουργείου και των κυβερνητικών παρατάξεων, που μόνο στόχο έχουν την ωραιοποίηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Γιατί δεν μας συμφέρει λοιπόν να ψηφίζουμε Προέδρους;
· Γιατί αν τελικά η καθολική ψηφοφορία από τους φοιτητές εφαρμοζόταν στα Πανεπιστήμια, ποια δύναμη θα είχε ο φοιτητικός σύλλογος και οι αποφάσεις του; Ποια δύναμη θα είχαν οι πραγματικά αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των φοιτητών; Όλα θα κατέρρεαν από την νομιμοποίηση που θα είχαν δώσει οι φοιτητές στον κάθε Πρύτανη ή Πρόεδρο τμήματος με άγνοια για το πώς θα χρησιμοποιούταν η ψήφος τους.
· Γιατί αν τελικά η καθολική ψηφοφορία ήταν κάτι αποδεκτό από τους φοιτητές, τότε σιγά σιγά θα ξεχνάγαμε τον πραγματικό ρόλο των Προέδρων και των Πρυτάνεων, αυτόν της εφαρμογής της Κυβερνητικής γραμμής μέσα στο Πανεπιστήμιο. Είτε είναι ο εκβιασμός του Παναγιωτάκη για να μας σταματήσει από το να κάνουμε καταλήψεις, είτε είναι χουντικά μέτρα όπως οι πειθαρχικές διώξεις ή ακόμα και η δίωξη φοιτητών από καθηγητές (βλ. Καραμπίνης) στα δικαστήρια.
· Γιατί ανοίγει πλατύ το δρόμο σε κάθε κυβερνητική παράταξη να συναλλάσσεται με το καθηγητικό μπλοκ μέσω διάφορων μορφών «αλληλοεξυπηρέτησης» (ή αλλιώς ρουσφετιού)
· Γιατί τελικά το να στηρίζει κανείς αυτήν την εκλογική διαδικασία ηθελημένα ή άθελά του αδειάζει το σύλλογο του απέναντι σε ένα στρώμα που ασκεί τις εξουσίες του πάνω στους φοιτητές.
Στη σχολή μας ποτέ φοιτητές δεν συμμετείχαν στην εφαρμογή του νόμου της Γιαννάκου, έχουν αποφασίσει εκατοντάδες φορές στις συνελεύσεις τους ότι θα μπλοκάρουν την εφαρμογή του γιατί θεωρούν ότι κινείται ενάντια στο μέλλον τους στη σχολή και στην αυριανή τους εργασία. Ότι θα απέχουν καθολικά από αυτές τις στημένες εκλογές. Έχουν ακόμα διασφαλίσει ότι αυτούς που σπεύδουν κάθε φορά να υλοποιούν Κυβερνητικές προσταγές, θα τους σταματήσουν από το να το κάνουν. Έτσι ακριβώς έγινε στις τελευταίες Προεδρικές εκλογές στη σχολή μας, όπου η ΔΑΠ πήγε να συμμετάσχει στην ψηφοφορία και αποτράπηκε.
Κάποιοι όμως δε μαθαίνουν. Τη στιγμή που όλη η κοινωνία αντιδρά στις κυβερνητικές προσταγές και προετοιμάζεται για μια μεγαλειώδη απεργία την Τρίτη και την Τετάρτη 28-29 του Ιούνη, η ΔΑΠ και η ΑΚΜΗ προετοιμάζονται να ψηφίσουν. Η ΔΑΠ μάλιστα ψηφίζει κατά της αποχής στο Δ.Σ. με τοποθέτηση που παραθέτουμε πιο κάτω και επί της ουσίας τάσσεται ανοιχτά υπέρ της στήριξης μιας τέτοιας διαδικασίας κόντρα στις διαχρονικές αλλά και τωρινές (το τελευταίο Δ.Σ. αποφάσισε αποχή) αποφάσεις του φοιτητικού μας Συλλόγου. Η ΑΚΜΗ χαρακτηρίζει αντιδημοκράτες και τραμπούκους αυτούς που πήραν απόφαση από το Δ.Σ. απόφαση που καλεί το Σύλλογο να απέχει.
Αντιδημοκράτης και τραμπούκος είναι αυτός που σε αυτή την περίοδο πάει να υλοποιήσει Κυβερνητικές γραμμές. Αντιδημοκράτης και τραμπούκος είναι αυτός που θέλει να είναι νόμιμος και υπεύθυνος απέναντι στην Κυβέρνηση και παράνομος και ανεύθυνος απέναντι στις αποφάσεις του φοιτητικού μας συλλόγου. Τραμπούκος σήμερα είναι αυτός που για να κερδίσει τα ρουσφέτια του (και μιλάμε και για τη ΔΑΠ και για την ΑΚΜΗ) πηγαίνει να ανατρέψει ιστορικά κεκτημένα του Συλλόγου μας στην αντιπαράθεση με το νόμο Γιαννάκου και την Κυβέρνηση. Τραμπούκος και φασίστας επίσης είναι αυτός που επιλέγει να νομιμοποιήσει τη συγκεκριμένη διαδικασία όταν ο μόνος υποψήφιος Πρόεδρος είναι ο Παντελάκης, ο πρώτος (μαζί με τον Τζε των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών) πρόεδρος μετά τη χούντα που κίνησε διαδικασία για πειθαρχικά σε φοιτητές. Και εμείς είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε ότι αυτοί που θέλουν να στηρίξουν την Κυβέρνηση μέσα μάλιστα από μια τέτοια υποψηφιότητα, δεν θα το παίξουν νταβατζήδες του Φοιτητικού Συλλόγου Μηχανολόγων.