Εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα γίνεται λόγος μέσα στον σύλλογο μας όχι μόνο για τις πρακτικές του φοιτητικού κινήματος και πως αυτές διεξάγονται μέσα στο Ελληνικό πανεπιστήμιο, αλλά και για την νομιμότητα αυτών. Το συγκεκριμένο ζήτημα ανοίχτηκε από την μεριά του πρύτανη Παναγιωτάκη και του Παντελάκη πρόεδρου της σχολής έτσι ώστε να μπορέσουν να δικαιολογήσουν στα μάτια των φοιτητών αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας το ζήτημα των πειθαρχικών διώξεων σε φοιτητές για συνδικαλιστική δράση.
Κατά την γνώμη μας για να ανοίξει μια συζήτηση για την νομιμότητα και την παραβατικότητα πρέπει να δούμε τι είναι πραγματικά νόμιμο, τι είναι πραγματικά παραβατικό. Αν εξετάσουμε την ιστορία του φοιτητικού αλλά και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος θα δούμε ότι σε ιστορικές φάσεις όπως της χούντας των συνταγματαρχών ήταν παράνομη η διεξαγωγή απεργιών ή καταλήψεων και γενικότερα οποιαδήποτε όψη αμφισβήτησης του συστήματος. Όμως μέσα από την πάλη του ο λαός κατάφερε να νομιμοποιήσει και συνταγματικά και στην συνείδηση του κόσμου τέτοια μέσα πάλης . Σήμερα 40 χρόνια μετά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την «παραβατικότητα» μέσα στο Ελληνικό πανεπιστήμιο και πρέπει να σκεφτούμε αν είναι πραγματικά παραβατικό να υπερασπίζεσαι ή να λειτουργείς στην βάση αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου δηλαδή του μεγαλύτερου οργάνου λήψης αποφάσεων των φοιτητών. Μάλλον σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρύτανη στην μαζική παράσταση στις 24/02 είναι. Ο Πρύτανης αναφερόμενος στον κόσμο που έκανε μαζική παράσταση στην πρυτανεία αποτύπωσε την άποψη ότι αυτός θα κρίνει τι είναι παράνομο, τι είναι συνδικαλισμός, πως πρέπει να παλεύουν οι φοιτητές. Ας μας απαντήσει λοιπόν ο Πρύτανης:
Αν κάποιος δεν παλεύει με τον τρόπο που θέλει ο ίδιος και το Υπουργείο, θα διώκεται ποινικά; Αν συλλογικότητες ακολουθούν πάγιες πρακτικές του φοιτητικού κινήματος όπως π.χ. καταλήψεις πολιτικών χώρων πρέπει να διωχθούν όσοι συμμετέχουν ποινικά; Αν κάποιος υπερασπίζεται τις αποφάσεις του φοιτητικού του συλλόγου αλλά και τις πρακτικές του θα διώκεται ποινικά;
Η άποψή μας είναι ότι μόνος στόχος αυτής της στάσης είναι η ποινικοποίηση των αγώνων και των πρακτικών του κινήματος, είναι η τρομοκρατία. Κατά την γνώμη μας συμβαίνει κάτι τέτοιο αυτήν την περίοδο που συζητιέται η ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου για να μην υπάρξει από την μεριά των φοιτητών κανενός είδους αντίσταση. Το κράτος μέσα από το καθηγητικό μπλοκ και κάποιους διαθέσιμους πρωτοπόρους όπως τον Παναγιωτάκη, στοχεύει στη διάλυση των ριζοσπαστικών δυνάμεων και των ριζοσπαστικών πρακτικών μέσα στο Πανεπιστήμιο.
Για μια Κυβέρνηση που συνεχώς φέρνει νέα κύματα μέτρων στην εργασία, που παρουσιάζει νόμους εκτρώματα που δήθεν θα σώσουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο, το μόνο επιχείρημα που της έχει μείνει για να παραπλανήσει και να καταστείλει τον εξοργισμένο λαό, είναι το ότι όποιος δεν συμμορφώνεται με τους νόμους είναι παραβάτης. Όποιος δεν πληρώνει διόδια και εισιτήρια στα αστικά λεωφορεία μπαίνει φυλακή. Όποιος μπαίνει στο άσυλο και δεν είναι φοιτητής, ακόμα κι αν είναι μετανάστης που απεργεί με ραμμένο στόμα και διεκδικεί οικονομικό και πολιτικό άσυλο, είναι παραβάτης και πρέπει να τιμωρηθεί. Όποιος φοιτητής υλοποιεί συλλογικές αποφάσεις ή έχει συνδικαλιστική δράση, αν διαφωνεί ο πρύτανης με αυτήν , διαγράφεται από τη σχολή.
Πού πήγε η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, πού πήγε η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση; Πού πήγε ο δημοκρατικός διάλογος που ζητάει ο Πρύτανης από τους φοιτητές και την Πανεπιστημιακή κοινότητα: Το Πανεπιστήμιό μας πάει να μετατραπεί από χώρο δημοκρατικό σε σωφρονιστικό ίδρυμα. Εμείς ως φοιτητές στο σχέδιο τους να ποινικοποιήσουν τον συνδικαλισμό και να τρομοκρατήσουν το φοιτητικό κίνημα πρέπει να δώσουμε την απάντηση των συλλογικών αγώνων για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε το παρελθόν αλλά και το μέλλον μας. Παραβάτες είναι αυτοί που παρεμβαίνουν στο μέλλον μας χωρίς να ακούνε κουβέντα από εμάς τους ίδιους και όχι αυτοί που αντιστέκονται σε μια τέτοια πολιτική.
ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ
ΑΝεξάρτητος Αριστερός ΧΩρος ΜηχΑνολόγων
