Χθες, Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου, λίγες μέρες πριν την αγωνιστική επέτειο του Πολυτεχνείου του ’73, διεξήχθη παράσταση διαμαρτυρίας στον «κύριο» Κωστόπουλο την ώρα της Δυναμικής. Σκοπός αυτής της κίνησης, ήταν να καταγγελθεί το γεγονός πως ο συγκεκριμένος καθηγητής επέλεξε να μοιράσει στο διάλλειμα της διδασκαλίας του ένα κείμενο, άρθρο της Καθημερινής, το οποίο στοχοποιεί ξεκάθαρα το μέσο πάλης της απεργίας και παρακινεί την απεργοσπασία, αλλά και προτείνει την άμεση απόλυση όσων απεργούν.
Θεωρούμε πως υπάρχουν κάποια σημεία κριτικής σε αυτό. Καταρχήν δεν είναι δυνατόν ένας καθηγητής ο οποίος επαλειμμένα διακηρύττει μέσα στο μάθημά του, πως το Πανεπιστήμιο δεν υπάρχει για να διεξάγεται συνδικαλισμός και πολιτική, αλλά πως είναι αποκλειστικά ένας χώρος μάθησης και γνώσης, να κάνει επί της ουσίας «πολιτικές παρεμβάσεις» τέτοιου είδους. Πιστεύουμε, μετά από το τελευταίο περιστατικό, πως ο μόνος λόγος που δεν θέλει να διεξάγεται πολιτική στο σύλλογό μας, δεν είναι επειδή έχει κάποιο πρόβλημα με την πολιτική συζήτηση αυτήν καθεαυτή, εφόσον και ο ίδιος την επιδιώκει. Αντίθετα αποδεικνύεται, και από τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησε να μας διώξει από το μάθημά του, πως το πρόβλημά του είναι το ιδεολογικό πρόσημο της συζήτησης που διεξάγεται μέσα στο σύλλογο φοιτητών Μηχανολόγων και τον χαρακτήρα των αποφάσεων που αυτός παίρνει. Δηλαδή αυτόν της συλλογικής, ριζοσπαστικής και αγωνιστικής διαπραγμάτευσης ενός καλύτερου μέλλοντος για τους φοιτητές.
Εκτός από αυτό, είναι για μας τελείως εξοργιστικό και υποκριτικό, κάποιος να επιχειρεί να διαδίδει τις απόψεις του, εκμεταλλευόμενος τη θέση εξουσίας του σε σχέση με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Έτσι μια πολιτική άποψη που αν είχε βγει από το στόμα ενός ΔΑΠίτη ή ΠΑΣΠίτη, το πιο πιθανό θα ήταν να έχει «φύγει σηκωτός», όταν υποστηρίζεται από έναν «αξιοσέβαστο», «ανώτερό μας» Καθηγητή, προβληματίζει, ή ακόμα δημιουργεί αποδέκτες.
Αυτήν την περίοδο, ολόκληρος ο ελληνικός λαός και η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο της πιο αντιλαϊκής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Ο μισθός του μειώνεται σχεδόν καθημερινά. Οι συντάξεις καταργούνται, δουλειές δεν υπάρχουν, και η ζωή έχει ακριβύνει τόσο, που δεν μπορούν να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες. Τι προτείνει ακριβώς ο συγκεκριμένος καθηγητής στον εργαζόμενο λαό, που δεν έχει ούτε μισθό καθηγητή Πανεπιστημίου, ούτε τη μόνιμη δουλειά ενός καθηγητή Πανεπιστημίου, ούτε κάνει έρευνα που να του προσδίνει επιπλέον κέρδος, με «υπαλλήλους» που τους πληρώνει το κράτος; Τους προτείνει να δεχθούν την κατάσταση ως έχει, μέχρι να ανακαλύψει με τους μεταπτυχιακούς του μια κατασκευή που θα αυξάνει τους μισθούς, καταναλώνοντας ηλιακή ενέργεια;
Ο ελληνικός λαός προσπαθεί να εξοικονομήσει χρήματα ώστε να μπορέσει να απεργήσει. Ο ελληνικός λαός προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο κουράγιο του έχει μείνει, για να μπορέσει να απαλλαχτεί από αυτήν την πολιτική. Ποτέ δεν υπήρξε ανατροπή κάποιας αντιλαϊκής πολιτικής, χωρίς να υπάρξουν διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις. Ποτέ δεν υπήρξε εργατικός αγώνας που να πέτυχε νίκες, χωρίς να σταματήσει την παραγωγική διαδικασία, δηλαδή χωρίς να χρησιμοποιήσει το μέσο πάλης της απεργίας.
Τέτοιου είδους τοποθετήσεις όπως αυτές του Κωστόπουλου, εμείς θεωρούμε πως δεν χωράνε μέσα στο ελληνικό Πανεπιστήμιο και άρα δεν θα έπρεπε να ακούγονται. Είμαστε διατεθειμένοι να απαντήσουμε στον συγκεκριμένο καθηγητή όποτε επιλέξει πάλι να ξεκινήσει τέτοιου είδους άκρως συντηρητικές συζητήσεις. Όσο το μάθημά του θα είναι χώρος πολιτικού προβληματισμού για τον ίδιο, άλλο τόσο θα είναι και για μας.
