Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Μετά το «κούρεμα» έρχεται και η «φάπα»!


Τα ΜΜΕ προσπαθούν τις τελευταίες μέρες να προβάλουν μια εικόνα, πως η σταθεροποίηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, είτε είναι πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ είτε είναι μιας «Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας», σημαίνει και καλύτερη μοίρα για τα εργαζόμενα στρώματα. Αντίθετα! Όσο πιο ασταθείς είναι τέτοιες πολιτικές τόσο πιο καλά για εμάς τους νέους και για το λαό, αλλά και για τις κινητοποιήσεις μας. Όσο περισσότερο φοβάται ο Γιωργάκης μήπως πέσει η Κυβέρνησή του από το λαό, τόσο το καλύτερο.
Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, δεν γίνεται ούτε για να αλλάξει η πολιτική που ασκείται, ούτε επειδή ένα άλλο πρόσωπο «κοινά αποδεκτό» από τα καθεστωτικά κόμματα θα αλλάξει την τύχη του λαού. Ο μόνος λόγος που γίνεται είναι για να σταθεροποιηθεί η προώθηση αυτής της πολιτικής, και η εφαρμογή της στους χώρους δουλειάς και στους χώρους εκπαίδευσης και αυτό είναι απόλυτα σαφές από όλες τις δηλώσεις.
Για το κούρεμα:
Το κούρεμα εμφανίζεται ως μια φοβερή λύση και μοναδική ευκαιρία για την ελληνική οικονομία. Τι είναι όμως αλήθεια αυτό το κούρεμα;  Είναι η μείωση του χρέους της Ελληνικού κράτους προς τις τράπεζες τους εξωτερικού και η μετακύλισή του στην ελληνική οικονομία. Δηλαδή το κούρεμα του 50% σημαίνει κούρεμα στην ελληνική οικονομία κατά 50%. Το κούρεμα του χρέους ξεπληρώνεται με το άδειασμα των ασφαλιστικών ταμείων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ταυτόχρονα δεν ισχύει ούτε το ότι οι ελληνικές τράπεζες γίνονται δημόσιες. Σαν αντάλλαγμα για την ανάληψη κομματιού του χρέους από τις ελληνικές τράπεζες, το ελληνικό κράτος αγοράζει έναν μεγάλο αριθμό μετοχών (με τα χρήματα που θα πάρει από το ξεπούλημα που περιγράψαμε) και οι ελληνικές τράπεζες ύστερα «κόβουν» πολύ περισσότερες μετοχές υποτιμώντας την αξία τους. Με αυτόν τον τρόπο επί της ουσίας τονώνεται όπως λένε η αγορά, δηλαδή κυκλοφορεί περισσότερο ρευστό μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα στην Ελλάδα, το ρευστό των ασφαλιστικών ταμείων και της δημόσιας περιουσίας. Με αυτόν τον τρόπο οι τράπεζες (υποτιμώντας δηλαδή τις μετοχές τους) κερδίζουν και από το ρευστό που τους έδωσε το ελληνικό κράτος και από τις νέες αγορές μετοχών που ακολουθούν την υποτίμηση. Ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος αγοράζει μετοχές που αμέσως υποτιμούνται και τις οποίες θα πουλήσει σε λίγα χρόνια σε ξένες ή ελληνικές τράπεζες σε πολλαπλάσια μικρότερη τιμή.
Αυτή είναι η κομπίνα που στήσανε με το χρέος. Και πάλι, ο ελληνικός λαός βρίσκεται χρεωμένος. Το χρέος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το πληρώνει με τις επί δεκαετίες καταθέσεις του στα ασφαλιστικά ταμεία. Μπροστά μας, με το κούρεμα, έχουμε  μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, μέσα στο ευρώ, που δε θίγει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών, ίσα-ίσα τονώνει τους ρυθμούς κέρδους τους. Η εσωτερική μετακύλιση του χρέους δεν αποτελεί διαγραφή του και ρίχνει το χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Για τη φάπα:

Ο μόνος τρόπος να είναι φιλολαϊκή η διέξοδος από την κρίση είναι να γίνει σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που λειτουργούν οι ελληνικές Κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες.
Η είσοδος της Ελλάδας στο Ευρώ ήταν μια κίνηση που καμία σχέση δεν είχε με τη διευκόλυνση των λαϊκών στρωμάτων. Το Ευρώ, ως σκληρό νόμισμα, μπορεί να δίνει στα μεγάλα ελληνικά κεφάλαια και ειδικά στις ελληνικές τράπεζες και το εφοπλιστικό κεφάλαιο σταθερές αποδόσεις στις επενδύσεις τους με μικρό ρίσκο. Επί της ουσίας για τα λαϊκά στρώματα δε βοήθησε πουθενά. Η ακρίβεια δικαίως συνδέθηκε με την αλλαγή της δραχμής και τις στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω των τιμών. Επί πλέον η αδυναμία της Ελλάδας να υποτιμά εξωτερικά το νόμισμά της όταν ήταν σε ύφεση έκανε αναγκαστική την εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας της, δηλαδή όλο και μικρότεροι μισθοί, όλο και πιο μικρή η αγοραστική δύναμη του χρήματος (αγοραστική δύναμη= δυνατότητα ενός χρηματικού ποσού να ανταλλάσσεται με προϊόντα ή υπηρεσίες).
Η ευρωπαϊκή ένωση συστηματικά υποβάθμισε και κατέστρεψε τις περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, με αποτέλεσμα να αγοράζουμε μόνο από ξένες αγορές και να μην μπορεί σε καμία περίπτωση να ξεπληρωθεί το χρέος. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και μετά από όλα αυτά τα μέτρα Τα συνολικά έσοδα του κράτους παραμένουν λιγότερα από τα έξοδα. Ακόμα η Ευρωπαϊκή Ένωση έπαιξε ένα ρόλο μηχανισμού πίεσης πάνω στον ελληνικό λαό ώστε να επιβάλλονται όλο και πιο αντιλαϊκά μέτρα τις τελευταίες δεκαετίες και να καταργούνται συνεχώς λαϊκά κεκτημένα. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί δημιούργημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η κατεύθυνση για ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και της υγείας, για ξεπούλημα του δημόσιου χρήματος, και για την κατασταλτική θωράκιση του κρατικού μηχανισμού από τα λαϊκά κινήματα.
Μόνο λοιπόν η έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαική Ένωση μπορεί να αλλάξει τις παραπάνω κατευθύνσεις. Τα ΜΜΕ και οι Κυβερνόντες προσπαθούν να τρομάξουν τον κόσμο όσον αφορά την έξοδο από το Ευρώ. Όμως οικονομικές μελέτες λένε πως η Έξοδος από το Ευρώ με ταυτόχρονη εθνικοποίηση των μεγάλων ελληνικών τραπεζών και μεγάλων παραγωγικών μονάδων, ώστε να δεσμευτούν τα κεφάλαιά τους και να μη φύγουν και να τα επενδύσουν σε τράπεζες του εξωτερικού θα σημάνει μια maximum υποβάθμιση του νομίσματος και της εσωτερικής οικονομίας στο 30%. Σήμερα μόνο με το κούρεμα υποβαθμίζεται 40%. Αν δούμε και το πόσο υποβαθμίστηκαν οι μισθοί από όταν ξεκίνησε η κρίση, μιλάμε για πολλαπλάσια μεγαλύτερες απώλειες στην κατεύθυνση που χαράζει σήμερα η Κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση πέραν του ότι εξασφαλίζει μια διαφορετική κατεύθυνση σίγουρα πιο συμφέρουσα για τον ελληνικό λαό, σηματοδοτεί μια ταχεία παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Σημαίνει πως θα αρχίσουν πάλι να λειτουργούν εργοστάσια και οικοδομές, η ανεργία θα μειωθεί δραματικά.
Όσο για το χρέος, ο μόνος τρόπος να απαλλαχθούμε από αυτό είναι να το διαγράψουμε. Μπορούμε να κάνουμε εξωτερική στάση πληρωμών με βάση το διεθνές δίκαιο. Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να λειτουργούμε μέσα στο φαύλο κύκλο των Ευρωπαϊκών και Αμερικάνικων Δανείων, που μόνο αποτέλεσμα έχουν τη συνεχή υποβάθμιση των μισθών, τους όλο και χειρότερους όρους δουλειάς, την ανασφάλιστη εργασία και την διόγκωση της ανεργίας.

Η απαλλαγή από το χρέος, μαζί με την ανατροπή της κατεύθυνσης που βάζει την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η κρατικοποίηση τραπεζών και μεγάλων παραγωγικών μονάδων, αλλά και μια αναδιανομή του πλούτου προς τα εργαζόμενα στρώματα, είναι ο μόνος τρόπος να ζήσουμε καλύτερες μέρες.
Μια τέτοια κατεύθυνση δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο αν ο ίδιος ο λαός με τις μαζικές και ριζοσπαστικές του κινητοποιήσεις την εκβιάσει. Πρέπει όλες οι κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται να επιχειρήσουν να ενωθούν κάτω από αυτά τα αιτήματα και να ξεφύγουν από την απλή αγανάκτηση απέναντι στο μνημόνιο και το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να διεκδικήσουμε μια άλλη ζωή από αυτήν που μας ετοιμάζουν.
Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς. Ένα πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς που θα έχει αυτά τα αιτήματα, σε συνδυσμό με τη συμπόρευση μέσα στο κίνημα όλων των αριστερών πολιτικών δυνάμεων και όλων των αγωνιστών, αλλά και όλων των κοινωνικών δυνάμεων που πλήττωνται από αυτήν την πολιτική, μπορεί μέσα στις επόμενες εξελίξεις να σημάνει έναν νέο και πιο δυναμικό κύκλο αγώνων ο οποίος να καταφέρει να ρίξει αυτήν την πολιτική από τα κάτω και να φτιάξει μια νέα κοινωνία που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες του λαού.