Είναι οι εκλογές μια γραφειοκρατική διαδικασία, ή μπορεί να παίξει ρόλο στο κίνημα;
Οι φοιτητικές εκλογές καταρχήν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τις βουλευτικές εκλογές. Στις βουλευτικές εκλογές καλείται γενικά ο κάθε πολίτης ισότιμα να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία και να εκλέξει τους εκπροσώπους του, αυτούς που θα τον κυβερνάνε. Να εδώ οι δύο θεμελιώδεις διαφορές. Οι βουλευτικές εκλογές επιχειρούν να αποκρύψουν αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία καλώντας τους πάντες να συμμετέχουν ακόμα κι αν μπορεί ο ένας να είναι φοιτητής και να παλεύει για ένα πτυχίο και ο άλλος φτασμένος επιχειρηματίας με σταθερά και αυξανόμενα ετήσια κέρδη, αντίθετα στις φοιτητικές εκλογές και γενικά στις εκλογές σωματείων όλοι έχουν κοινά συμφέροντα κοινά πράγματα να παλέψουν και άρα μπορεί να αποτυπωθεί έως ένα βαθμό το ποια πολιτική γραμμή θεωρούν οι φοιτητές πως κάνει αυτή τη δουλειά καλύτερα. Το δεύτερο είναι το ότι στις βουλευτικές εκλογές καλούνται οι πολίτες να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους, να αναθέσουν δηλαδή για τα επόμενα τέσσερα χρόνια σε κάποιους «πεφωτισμένους» τη διαχείριση της χώρας, ενώ ένας φοιτητικός σύλλογος που διεξάγει εκλογές αν καταφέρει να ξεφύγει από γραφειοκρατικές λογικές μπορεί οι εκλογές του να πάρουν το χαρακτήρα περισσότερο έμπρακτης στήριξης πολιτικών γραμμών και πρακτικών κατά τη διάρκεια της χρονιάς από το σύνολο των φοιτητών και όχι από ένα δήθεν πεφωτισμένο κομμάτι του συλλόγου.
Εμείς πάντα θεωρούσαμε πως η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι προνόμιο των λίγων, των συνδικαλισταράδων της σχολής, αλλά ολόκληρου του συλλόγου. Είναι παράλογο να πλήττονται όλοι οι φοιτητές από μια πολιτική και κάποιοι να θεωρούν πως θα εκπροσωπήσουν, θα αντιπροσωπεύσουν, ή πως θα χρησιμοποιούν τους φοιτητές μια φορά το χρόνο, πριν τις εκλογές. Γι’ αυτό το λόγο και είμαστε καθημερινά στη σχολή και ζητάμε και επιδιώκουμε τη συμμετοχή όλων των φοιτητών σε οποιαδήποτε κίνησή μας. Θεωρούμε τον εαυτό μας κομμάτι του συλλόγου και όχι κάτι πάνω από αυτόν. Γι αυτό δεν έχει υπάρξει διαδικασία Δ.Σ. που να μην έχουμε επιδιώξει να είναι ανοιχτή σε όλους, γι αυτό δεν έχει υπάρξει τμήμα που να μην έχουμε καλέσει μαζική παράσταση, γι αυτό καλούμε μαζικά τον κόσμο στις γενικές συνελεύσεις και επιδιώκουμε αυτές να είναι όσο πιο συχνές γίνεται. Γι αυτό και παλέψαμε για ένα στέκι στη σχολή, για το οποίο δεχτήκαμε μάλιστα μεγάλη επίθεση, και από το καθηγητικό μπλοκ με αποκορύφωμα τα πειθαρχικά και από όλες ανεξαιρέτως τις άλλες παρατάξεις με διαφορετικό τρόπο από την καθεμία, για να μπορούμε να κάνουμε τις διαδικασίες μέσα στη σχολή μας κοντά στους ίδιους τους φοιτητές και όχι σε κάποιο κομματικό γραφείο στην Πάτρα. Ακριβώς για να μπορούν όλοι οι φοιτητές να συμμετάσχουν ακόμα και στο πως το σχήμα μας παράγει πολιτική γραμμή.
Πάνω σε αυτήν την κατεύθυνση μπαίνει και η άποψή μας σε σχέση με το ψηφοδέλτιο. Κατά τη γνώμη μας είναι κάτι το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους. Είτε προωθώντας την εκπροσώπηση και την αντιπροσώπευση, είτε καταργώντας τες. Ένα ψηφοδέλτιο το οποίο αποτελείται από λίγους («και καλούς») συνδικαλιστές, είναι κάτι που εν τέλει γραφειοκρατικοποιεί τη διαδικασία των εκλογών, προωθεί τη στήριξη προσώπων και όχι των πολιτικών γραμμών, εντείνει μια λογική ανάθεσης σε λίγους της πολιτικής, και αναδεικνύει άρα την εκλογική διαδικασία ως το μόνο με το οποίο χρειάζεται να ασχοληθεί ένας φοιτητής, καθώς αυτοί που θα ψηφίσει θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.
Αντίθετα, εμείς επιχειρούμε να μπαίνουν στο ψηφοδέλτιό μας αν είναι δυνατόν όσοι φοιτητές θέλουν να μας στηρίξουν στις εκλογές. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι αν αντιλαμβανόμαστε τις διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες ασχολείται ο καθένας με την πολιτική, τελικά ο καθένας παίρνει την τύχη στα χέρια του. Οι εκλογές αλλάζουν ριζικά λογική και η ανάθεση σε λίγους μετατρέπεται σε ενεργή στήριξη μιας πολιτικής άποψης. Έτσι όπως ακριβώς θεωρούμε πως δεν έχουμε σε τίποτα να προσφέρουμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αν οι μόνοι που ασχολούνται με τις πολιτικές διαδικασίες είμαστε οι πιο ενεργοί, οι πιο ενταγμένοι σε αυτή τη διαδικασία, και αντίθετα προσπαθούμε να εμπλέκουμε το σύνολο του κόσμου που νιώθει να πλήττεται από την Κυβερνητική πολιτική σε όλες μας τις πολιτικές κινήσεις, ακόμα και στις διαδικασίες παραγωγής της πολιτικής μας γραμμής, έτσι και στις εκλογές ζητούμε από όλους όσους αντιλαμβάνονται ότι πλήττωνται από την Κυβερνητική πολιτική και συμφωνούν με εμάς, να πλαισιώσουν το ψηφοδέλτιό μας. Δεν θέλουμε να μας αναθέσει κανείς να ασκήσουμε πολιτική θέλουμε να ασκούμε όλοι μαζί, συλλογικά και δημοκρατικά.
Καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με κάποια καθεστωτική παράταξη όπως η ΠΑΣΠ, η ΔΑΠ ακόμα και η ΚΝΕ που όλο το χρόνο περιμένουν για να έρθουν οι επόμενες εκλογές και αποτυπώνουν συστηματικά χαμηλούς αριθμούς σε κάθε συνέλευση αναλογικά με τα ποσοστά τους στις εκλογές σε σχέση με τις κινηματικές δυνάμεις, ή ακόμα επιλέγουν να σαμποτάρουν και να απέχουν πολλές φορές από αυτές τις διαδικασίες, έχοντας σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς το νου τους στην κάλπη.
Ούτε όμως και μ’ αυτούς που άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Ο Αντίλογος μέχρι και πέρσι ζητούσε από τον κόσμο να μπει στα ψηφοδέλτιά του για να καταργήσει την εκπροσώπηση. Πάνω ακριβώς στη λογική που περιγράψαμε και πιο πάνω το να μπαίνει στο ψηφοδέλτιό μας όποιος μας στηρίζει επί της ουσίας καταργεί την εκπροσώπηση που προκύπτει από ένα ψηφοδέλτιο λίγων και καλών. Πώς ακριβώς υλοποιείται αυτό όμως όταν ο Αντίλογος πέρσι επιδίωξε να καταληφθούν οι έδρες του Δ.Σ. από αυτούς που είχαν τους περισσότερους σταυρούς ονομαστικά;
Πώς ενώ η ΑΡΕΝ από την άλλη είναι κι αυτή με την κατάργηση της εκπροσώπησης ορίζει πάντα ονομαστικά τους εκπροσώπους της, όπως ακριβώς η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ;
Πέρα από μια δημοκρατική φυσιογνωμία, τι άλλο πρέπει να αποτυπώνουν οι φοιτητικές εκλογές;
Στις φοιτητικές εκλογές πέρα από το να σπάσουμε τη λογική της ανάθεσης, επιδιώκουμε και κάτι άλλο συμμετέχοντας σε αυτές. Να αποτυπωθούν οι κινηματικές διεργασίες όλου του χρόνου, και να αποτυπωθούν με πιο μαζικό τρόπο οι πολιτικές γραμμές εκείνες που παίξανε τον πιο σημαντικό ρόλο στο να αναπτυχθούν αυτές οι κινητοποιήσεις. Για μας το θεμιτό από μια εκλογική διαδικασία είναι να ενισχύεται μόνο η αριστερά, καθώς η Αριστερά, ακόμα και με τις όποιες στρεβλές λογικές, είναι η μόνη που επιχειρεί να προασπίσει τα συμφέροντα των φοιτητών, δηλαδή να παίξει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκαν οι φοιτητικοί σύλλογοι.
Έτσι γρήγορα πιστεύουμε πως πρέπει κανείς να αποκλείσει όλες τις κυβερνητικές γραμμές, δηλαδή της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που παίζουν στη σχολή μας τον ρόλο του καλού και του κακού μπάτσου της Κυβέρνησης.
Η μεν ΔΑΠ έχει το θράσος να περηφανεύεται πως η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που ξεσήκωσε όλα τα προηγούμενα χρόνια τις μεγαλειώδες αντιδράσεις των φοιτητών είναι δικές της προτάσεις. Ακόμα έχει το θράσος να έχει στις τωρινές της θέσεις μεγάλα κομμάτια του νόμου διαμαντοπούλου και σε περιπτώσεις όπως το άσυλο να έχει ακόμα πιο ακραία θέση και από την κυβέρνηση ζητώντας την κατάργησή του.
Από την άλλη ο καλός μπάτσος, η ΠΑΣΠ, προσπαθεί να μας πείσει πως είναι ανεξάρτητη από το ΠΑΣΟΚ και πως δεν είναι Κυβερνητική παράταξη. Παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο με την ΠΑΣΚΕ, την παράταξη του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ. Εκεί καλεί μια απεργία το τετράμηνο, στη σχολή μας έχει να προτείνει κατάληψη πάνω από εξάμηνο. Όποτε δει όμως να υπάρχει κάποιος αναβρασμός, θα βάλει καμιά μέρα μπας και ενσωματώσει τους φοιτητές σε κάποιο ποιο ακίνδυνο πολιτικό σχέδιο.
Πάντα χρειάζεται κάποιος που θα είναι «τίμιος» (που λέει ο λόγος) δεξιός και κάποιος που θα το παίζει πιο πούστικα. Ξέρει το ΠΑΣΟΚ από αυτά.
Η ΚΝΕ-ΜΑΣ-ΠΚΣ-ΠΑΜΕ μάλλον κατάφερε φέτος να καταταχθεί στους Κυβερνητικούς, καθώς το να διασπάς του συλλόγους και να σαμποτάρεις όλες τις συνελεύσεις της χρονιάς πέρα από αυτές που θες να πεις για κάποια απεργία του ΠΑΜΕ, μάλλον την Κυβέρνηση βοηθάει. Το να επιδιώκεις να μη συνεδριάζει ο σύλλογος, ενώ είσαι υποτίθεται και αριστερός, μπορεί να δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και από τη ΔΑΠ. Η συγκυβέρνηση του ’89 μάλλον έχει αφήσει ρετσινιά που δε φεύγει εύκολα.
Από κει και πέρα πιστεύουμε πως σε όλη τη χρονιά επιχειρήσαμε να βάλουμε μέσα στο σύλλογο μια κινηματική κατεύθυνση με τον πιο αποφασιστικό τρόπο από όλες τις άλλες κινηματικές δυνάμεις. Είμαστε αυτοί που επιλέξαμε το Νοέμβρη να έρθουμε σε ρήξη και με την ΑΡΕΝ και με τον Αντίλογο για να εμπλέξουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι του συλλόγου στη συνέλευση του Πολυτεχνείου και για να υλοποιήσουμε πρώτοι μια πολιτική γραμμή που πρόσταζε εβδομαδιαίες καταλήψεις. Πρώτοι και στη σχολή, πρώτοι και σε όλη την Πάτρα. Αυτό που ακολούθησε ήταν καταλήψεις διαρκείας μέχρι και τα Χριστούγεννα, με πάνω από 80 σχολές υπό κατάληψη σε όλη την Ελλάδα.
Είμαστε αυτοί που στηρίξαμε με τον πιο συνεπή τρόπο όλες τις διαδικασίες συνελεύσεων σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Θεωρούμε μάλιστα ότι το να σαμποτάρεις μια συνέλευση (όπως έκανε ο Αντίλογος λίγες μέρες πριν το Πάσχα) που μάλιστα είχε καλεστεί και με υπογραφές φοιτητών, λέγοντας ότι θες γενικά να πολιτικοποιήσεις το φοιτητικό κίνημα (απορούμε πώς θα γίνει αυτό έξω από τις συνελεύσεις, τις πορείες και τις καταλήψεις), δείχνει ξεκάθαρα πως έχεις προδιαγράψει την ήττα σε σχέση με την αντιπαράθεση με το νόμο της Διαμαντοπούλου και προτιμάς απλά να στεγανοποιήσεις κάποιους από τους φοιτητές που σε στηρίζουν γύρω σου, μέσα από διάφορους τύπους αμφιλεγόμενων εκδηλώσεων.
Είμαστε αυτοί που στηρίξαμε το μέσο πάλης της κατάληψης. Αντίθετα με την ΑΡΕΝ που το υποβάθμιζε συνεχώς. Συστηματικά αναβάθμιζε ως πιο σημαντικό το ζήτημα των υπερβολικά πολλών δράσεων του συλλόγου, αναντίστοιχα πολλές φορές με την ίδια τη συμμετοχή των φοιτητών, κίνηση που θεωρούμε πως αποσκοπούσε στη συσσώρευση ενός κόσμου στις γραμμές της. Αντίθετα επίσης και με τον Αντίλογο, που για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια υπήρξε συνέλευση που δεν πρότεινε ούτε μια μέρα κατάληψης.
Είμαστε αυτοί που κάναμε μαζικές παραστάσεις για τις πειθαρχικές διώξεις στη σχολή μας όταν ο Αντίλογος και η ΑΡΕΝ υποβάθμιζαν το ζήτημα και φρόντιζαν να μιλάνε για το πόσο ακραίοι είμαστε που καταλάβαμε ένα χώρο 10 τετραγωνικών, αρχικά υποτιμώντας το ζήτημα ως μη κεντρικό. Η πραγματικότητα των απανωτών πειθαρχικών διώξεων σε μια σειρά από σχολές στην Πάτρα τους διέψευσε. Είμαστε αυτοί που υπερασπιστήκαμε με τον πιο σταθερό και αποφασιστικό τρόπο όλους τους φοιτητές στο πανεπιστήμιο της Πάτρας που περνάνε πειθαρχικά. Είμαστε επίσης αυτοί που κάναμε μαζική παράσταση για οποιοδήποτε ζήτημα σχολής προέκυψε, από άρνηση καθηγητών να εξετάσουν το μάθημα μέχρι μαζικά κοψίματα όπως το μάθημα του Παντελάκη (Μηχανική Συμπεριφορά που τελικά πέρασε στην τελευταία εξεταστική πάνω από το 50%), και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με μαθήματα όπως η Υπολογιστική Ρευστοδυναμική και πριν αλλά και μετά τις εκλογές.
Είμαστε αυτοί που αντιπαρατεθήκαμε και με τους καθηγητές και με την ΑΚΜΗ, που τελικά εξαφανίστηκε και από τις συνελεύσεις. Επιχειρήσαμε να καταδείξουμε τις στενές της σχέσεις με συγκεκριμένους καθηγητές και ήρθαμε σε ρήξη με αυτούς, ακόμα και κατά τη διάρκεια των διαλέξεων.
Πιστεύουμε ακόμη, πως οι εκλογές πρέπει να αποτυπώσουν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ως μαζική τη δικιά μας πολιτική γραμμή, γιατί ακριβώς θεωρούμε ότι αυτό θα ενισχύσει την πιο αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων των φοιτητών και θα δώσει νέα πνοή στις κινητοποιήσεις που ακολουθούν μετά τις εκλογές και κυρίως στην αντιπαράθεση του φοιτητικού κινήματος με το Υπουργείο και τη Διαμαντοπούλου, αλλά και με οποιεσδήποτε κινήσεις για πειθαρχικές διώξεις έρθουν το επόμενο διάστημα για να βοηθήσουν το Κυβερνητικό έργο.
Δεν θεωρούμε πως οι φοιτητές έχουν καμία ανάγκη από πολιτικές γραμμές που υπερασπίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στα λόγια ή και στην πράξη την Κυβερνητική πολιτική. Δεν θεωρούμε πως οι φοιτητές έχουν ανάγκη από πολιτικές γραμμές που είτε απαξιώνουν τις καταλήψεις ή σαμποτάρουν και συνελεύσεις, έχοντας μια επικίνδυνα ηττοπαθή αντίληψη για το κατά πόσο μπορούμε να έρθουμε σε κεντρική αντιπαράθεση και ρήξη με το Υπουργείο.
Είναι ταυτόχρονα σημαντικό να στηριχθεί μια πολιτική γραμμή που κινείται έξω από τα όρια της επίσημης πολιτικής. Που παίρνει πρωτοβουλίες που οξύνουν τις αντιθέσεις μέσα στο πανεπιστήμιο και δημιουργούν ρήξεις με οτιδήποτε το δεξιό, που προσπαθεί να απαντήσει σε όλες τις κατασταλτικές κινήσεις. Μια πολιτική γραμμή που αντίθετα με την καθεστωτική Αριστερά της ακίνδυνης για την Κυβέρνηση ΚΝΕ, αντίθετα με οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα στη σχολή μας έρχεται σε σύγκρουση με όλες τις όψεις του συντηρητισμού και δεν διαπραγματεύεται τίποτα μαζί του αλλά μόνο μαζικά και απέναντί του. Μια πολιτική γραμμή που προσπαθεί να δημιουργείται να λειτουργεί να ανανεώνεται και να αναπαράγεται μέσα στην ίδια τη σχολή, δίπλα στους φοιτητές και την καθημερινότητά τους και όχι κρυφά από τους φοιτητές ή πάνω από αυτούς.
Για όλους αυτούς τους λόγους,
στις 18 ΜΑΗ, στηρίζουμε τον
ΑΝεξάρτητο Αριστερό Χώρο ΜηχΑνολόγων
ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ.
